İçimde dolaşan alkol gibi sana gitgide sarhoş oluyorum.

Hiç sahip olmadığı birini özleyebilir mi insan. Hem de bu kadar. Sanki her şeyi tek tek yaşamış ama aynı zamanda hiçbirini gerçekten yaşamamış, sahip olamamış gibi. 
Sanki o dudakların tadına bakmış ve sonra kopamamış gibi. Gerçekten öpmüş gibi. Özleyebilir mi insan o hiç sahip olmadığı dudakları, hiç öpmediği... Tutamadığı o elleri. Sarılamadığı, içine çekemediği. Bir sene önce yazdığı, onunla yapmak istediği şeyleri sanki gerçekten yapmış da vazgeçemezmiş gibi.


Özlüyorum o hiç duymadığım kokusunu, hiç tadına bakmadığım dudakları, tutmadığım elleri..
Sanki ona gerçekten sahip olmuşum, onunla yaşamışım gibi.

  "Bende büyük değişikliklere neden olduğu için hatırlanmaya değer bir gündü. Ama her hayatta böyle değil midir? Herhangi bir günü hayatınızdan çıkardığınızı düşünün, hayatın akışı ne kadar farklı olacaktır. Bunu okuyan sizler, durun ve bir an için demirden, altından, dikenlerden ya da çiçeklerden yapılma bir zincir düşünün; ilk halkası o hatırlanmaya değer günde yaratılmasaydı sizi hiç bağlamayacak olan bir zinciri."
                                                                    
                                                                          -Charles Dickens (Great Expectations)

Love dont live here anymore.

 Yepyeni bir hayat var önümde beni bekleyen. Yeni şehir, yeni çevre, yeni arkadaşlar.. Yıllardır kavuşmayı bekleyen eski dostluklar.. En önemlisi de yeniden başlama şansı. Bir şeyleri geride bırakma. Belki unutma. Mutluluk. Çok uzun süredir beklediğin mutluluk.


 Başarmış olmanın mutluluğu. İstediklerine kavuşmanın. Aydınlanmanın.Sınırsız kütüphanelerin, çayın, ve müziğin mutluluğu. Yalnızlığın ama aynı zamanda da birlikte olmanın. İstemediklerinden kurtulmanın. Unutmak istediklerinden kaçmanın. Utançlarını atlatmanın.
 Herkes böyle hissederdi herhalde. Böyle hissetmeliyim ben de.


 E nerede o zaman o güzel his?
 Nerede o aydınlanma?
 Nerede o binlerce kişinin 'bu kadarı senin için yeterli' diye bağırdığı çığlıklar?
 Nerede o olan biten her şeye rağmen seven kız? Sabahlara kadar yeni grupları dinlemek isteyen, dünya klasiklerini silip süpürmek isteyen, her şeye rağmen iyi ki olmuş diyen o kız.
  İnsanların ;  çok özledim onun sohbetini, bir şeye takılıp saatlerce onun hakkında konuşmasını, aptal şarkılar mırıldanmasını, deli gibi gülmesini dedikleri Ayşegül. Ah sesi kötü geliyodu gerçekten dedikleri değil.


 Nerede sevgi?
 Yok. Ama gelir. Gelecek.
 Niye döndüm ki amk. Aptal tavsiye.

 City And Colour- Love Dont Live Here Anymore.

  İşte bu. Sadece bu. Güldüren de. Ağlatan da. Sorun da . Çözüm de. Her şeyin nedeni de.
 
  Onlar sen değil.