Yürüyorum yağmurda, ıslanıyorum yavaş yavaş. Saçlarımdan sular damlamaya başlıyor. 
Geçiyorum o yerlerden tek tek.
Önümdeki su birikintisine basıyorum ayağımdaki nerdeyse yırtılmış siyah converselerimle.
Kafamı kaldırıyorum, saçlarım gitti artık. 
Makyajım akıyor yavaştan rimelim.
Hissediyorum yağmuru. Mutlu oluyorum bir saniyeliğine de olsa. Kulağımda o şarkı çalıyor.
Seni düşünüyorum. Yine.
Ve hiç gitmek istemiyorum.


There is one way out and one way in. Back to the beginning. There is one way back to home again to where i feel forgiven. What is this i feel? Why is it so real? What am I to say? 
It's only love. It's only pain. It's only fear that runs through my veins. It's all the things you cant explain that make us human.